دلنوشته ها

در شهری که یک رفتگرشهرداری آن چندماه قبل نزدیک بود از فرط گرسنگی جان دهد و معلوم نشد بالاخره وعده های شهرداری برای مسکن و کارش عملی شد یا نه! و شهردار آن نیز از خواندن جمله "نان نسیه نداریم" اظهار تاسف کرد و گفت: بعضی ها پول خرید نان هم ندارند، جای بسی تعجب است که چرا رستورانی که به نوعی تحت نظارت شهرداری اداره می شود، مکانی شده برای "ارضای درد بی دردی" عده ای!

چندی پیش نیز خبر سرو بستنی 250هزار تومانی با روکش طلا مورد توجه رسانه های خارجی قرار گرفت و با اشاره به سرو غذای 168هزار تومانی در این رستوران تهران را شهری با نابسامانی های اقتصادی و اختلاف طبقاتی فراوان معرفی کردند، اما سکوت مسئولان شهرداری در این زمینه خود نیز جای سوال دارد وشاید حاکی از این باشد که درد بی دردی به آنها نیز سرایت کرده است!

کاش آنهایی که پول باد آورده شان را صرف چنین هزینه هایی می کنند به این فکر می کردند که واقعا آیا با این پول کار بهتری نمی شود کرد؟

یاد حرفهای یکی از دوستانم افتادم که می گفت در یکی از روستاها شنیدم که نانوا می گفت شبها زنانی به نانوایی ام مراجعه می کنند و چادر به صورت خود می کشند و از ما طلب حتی یک نان رایگان می کنند که فرزندانشان گرسنه نخوابند و یا شوهرانشان از خجالت نمیرند!

یاد کارتهایی افتادم که در طول ماه مبارک رمضان در کنار هیات ها از جانب کمیته امداد بساط می شد که برهر کدام عکس یتیمی در دور و نزدیک نقش بسته بود و منتظر کمک ماهیانه 20 الی 30 هزار تومان بودند!

وچه زیباست این آیه قرآن که: «ذَرْهُمْ یَأْكُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ» بگذار آنها بخورند و بهره گيرند و آرزوها آنانرا غافل سازد، ولى به زودى خواهند فهميد(سوره حجر آیه 3)

http://www.jahannews.com/vdcce0qsx2bq4e8.ala2.html