آقای لاریجانی، رئیس جمهور از شما یا نزدیکانتان چند پرونده زیر بغل دارد؟!
بسم الله الرحمن الرحیم
(این مقاله به دلایلی یک هفته دیر منتشر شد)
استیضاح وزیر اقتصاد انجام شد و سرانجام تنها روزنه امید مردم برای حداقل مجازات دولت در ماجرای اختلاس یا تخلف مالی عظیم بانکی خاموش شد. اما آنچه جالب توجه بود تلاش نمایندگان مجلس در ابتدا برای انجام این استیضاح و در پایان برای پس گرفتنش بود!
نمایندگانی که تمامی فرامین و دستورات رهبرانقلاب را برای مبارزه با فساد نادیده گرفتند و در پایان با مصلحت اندیشی و تسامح و تساهل از کنار آن گذشتند و به این فکر نکردند که بالاخره جواب افکار عمومی را در این ماجرا چه باید داد؟
بلی! با عوض شدن وزیر مشکل اختلاس یا تخلف حل نمی شد و با محاسنی که از رئیس جمهور سراغ داریم چه بسا وزیر ضعیف تری را به مجلس تحمیل می کرد؛ اما بالاخره آیا وزیر اقتصاد مسئول عزل و نصب مدیران ارشد بانکی کشور هست یا نه؟ آیا این فساد عظیم در حیطه اختیارات وی روی داده یا نه؟ آیا تنها اینکه دستی در این ماجرا نداشته و به جبر در تنگنای استیضاح، آن هم با هماهنگی ظاهراًً قبلی(!) اقدام به یک عذرخواهی خشک و خالی کرده برای بار این نکبت عظیم کافی است؟
از آن گذشته بالاخره مردم در عموم چه خواهند قضاوت کرد؟ آیا این نوع تسامح آن هم در مقیاس فساد مالی به این عظمت انگشت اتهام را به سوی خود آنها روانه نخواهد کرد که شاید بسیاری از ایشان هم بهره ای از این 3000000000000 تومان برده اند؟!
از نظر مردم که بگذریم، آیا دیگر ضمانتی برای انجام کارصحیح و ترس از استیضاح توسط وزیران خواهد بود؟ آیا وقتی وزیری با این نکبت عظیم از تیغ مجلس در امان است دیگر وزرا چه رنجی در آینده از مجلس خواهند دید؟ والبته که این کار پشتوانه ای شد برای دیگر مفسدان اقتصادی.
آیا نمی توان گفت که تا پایان این دولت اگرچه وزیری هم خطای بزرگی انجام دهد نهایتا توسط مجلس با یک سوال بازخواست خواهد شد و این ضربه مهلکی نیست بر حاشیه امنیت کشور؟
مجلسی که توانایی بازخواست یک وزیر را نداشته باشد چگونه توانایی بازخواست رئیس جمهور از خطایش را خواهد داشت؟ که البته مشاهده می کنیم، نه تنها سوال از رئیس جمهور، بلکه شکایت از آن بخاطراین همه قانون شکنی، عقیم مانده است!
و آنچه که از همه آزار دهنده تر است برخی تیشه هاست که به اسم و ظاهر مصلحت اندیشی هر روز محکم تر از دیروز به ریشه این انقلاب می خورد.
اگر انقلاب اسلامی ایران توانست پیروز شود و اگر صدها هزار شهید در این راه خون مطهر خود را ریختند همه با شعارهایی ایده آل گرا و ارزشی برای برپایی حکومت علوی جهت نیل به حکومت جهانی مهدوی -عجل الله تعالی فرجه الشریف- بود؛ نه با شعار مصلحت گرایی و نان به نرخ روز خوری؛ که البته مصلحت هم در آن ایده آل ها بود!
و اگر آن ایده آل گرایی ارزشمند به این مصلحت گرایی متمایل شود که شده است می توان گفت که از مسیر اصلی انقلاب فاصله گرفته شده و حرکت به سوی اضمحلال است نه تعالی!
"البته مپندارید آنها که در راه خدا کشته شده اند مرده اند؛ بلکه آنها زنده" و البته خون مطهّرشان دامنگیر خائنان به آنها خواهد شد.
برخی نمایندگان هم که گویی حتی فریاد "یاحسین" آن نماینده آذری زبان را در روز استیضاح نشنیدند و از یادشان رفته که "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" تمام روزها عاشوراست و تمام زمین ها کربلایند. والبته باز در عاشورایی دیگر، در مبارزه با فسادی دیگر، پیام فساد ستیزی و اصلاح گری سالار شهیدان حضرت سیدالشهدا-علیه السلام- را بر زمین زدند و مصداق "ولعن الله امّه سمعت بذالک فرضیت به" شدند. ننگ فساد را دیدند و شنیدند و کوتاه آمدند و به آن رضایت دادند!
مجلس خواب! مجلس خواب! مجلس خواب!
وننگ برما اگر بر زیر بیرق مولایمان حسین-علیه السلام- سینه بزنیم ولی قلم خود را درراه مبارزه با فساد بشکنیم یا پنهان کنیم ویا به بوی تعفن قلم به مزدی بیالاییم.
"آیا نمی بینید حق را که بدان عمل نمی شود؟!"
آنانکه رفتن کاری حسینی-علیه السلام- کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی-سلام الله علیها- کنند و الا یزیدیند.
واگر نبود توصیه رهبرمعظم انقلاب به وحدت مسلما همچون مولایمان حسین-علیه السلام- در مقابل این فساد می ایستادیم ؛ فسادی که در درون و اطراف مدّعی ترین دولت به مبارزه با آن شکل گرفت! ولی توان زینبی بودن را که داریم!
و اما سوال می کنم از برخی از این برادران مومن و مسلمان که "الم یأن للذین امنوا ان تخشع قلوبهم لذکرالله" آیا زمان آن نرسیده است که دلهایشان از یاد خدا بترسد؟!
آیا این حجّتیه گری نیست که به وجود این همه فساد رضایت دهیم؟ آن هم در کشور و ملتی که ادعای انتظار ظهور امام زمان-عجل الله تعالی فرجه الشریف- را دارند؟ که به فرموده پیرجماران:"منتظران مصلح خود باید صالح باشند". نه مفسد و یا راضی به فساد!
فسادی که معلوم نیست خداوند-عزوجل- به کدام دعایی از مستمندان ومظلومان و کدام گناهی از"گروه آریا" از آن پرده برداشت و ستارالعیوبی خود را مستحق این گروه ندید! و اگر باز هم بخواهد پرده از عیوب بردارد معلوم نیست که فسادهای مالی بزرگتری در منجلاب مالی این کشور رخنه کرده باشد!
ومشخص نیست تا به کی شأنیت امام(ره) و رهبرمعظم انقلاب باید هزینه ندانم کاری های "آقایان" شود. و رهبر انقلاب را همچون مولایش امام حسن-علیه السلام- بارها و بارها؛ ذره، ذره جام زهر بنوشانند و وی را مجبور به صلحی دردناک کنند.
آیا این "آقایان" نشنیدند که همین چند سال پیش در روستایی از این کشور، مادر و پدری بخاطر نداشتن کمتر از ده هزار تومان هزینه آمبولانس، دردانه دختر کودک خود را از دست دادند؟ به آبروی برباد رفته و شرمندگی وغرور خورد و له شده آن پدر و دیگر پدران مستمند توجهی نکردند؟ و همین چند ماه پیش بود که در گوشه و کنار شهر بیماران را بخاطر نداشتن پول درمان در کنار جاده رها می کردند؟
در پایان از همه جالب تر در آن جلسه استیضاح دفاع موثر وبی بدیل جناب آقای لاریجانی از وزیر خاطی بود که معلوم نیست شب قبل از استیضاح با چه ساخت و پاختی با دولت همراه بود! گویی وی حدیث "المومن کَیّس" را شنیده است ولی درک نکرده که این زیرکی برای آخرت است، نه دنیا و سیاست بازی. وحداقل اینکه برای دنیا و آخرت است! و آن عمروعاص و معاویه بودند که فقط برای دنیایشان این حدیث را هزینه کردند!
"هل انبئکم بالاخسرین اعمالا الذین ضل سعیهم فی الحیات الدنیا و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا"
آیا به شما خبر دهم از زیانکارترین کارها؟ کسانی که اعمالشان در دنیا سیاه می شود و فکر می کنند که بهترین ها را می سازند!
و با توجه به گفته یکی از نمایندگان اسبق مجلس که تیم احمدی‌نژاد پرونده‌های ویژه‌مقام‌های جمهوری اسلامی را از وزارت اطلاعات خارج کرده؛ و به گفته آقای علی مطهری که "هیات رئیسه مجلس از پرونده های زیر بغل رئیس جمهور می ترسد" باید پرسید که:
"آقای لاریجانی رئیس جمهور ازشما یا نزدیکانتان چند پرونده زیر بغل دارد؟"
آنگاه که در ازل خاک و گل ما انگاشتند